රඟ දෙන නුබේ නිල් දෙනුවන් දෙසට යොමා,,,
බවුන් වඩන්නට බෑමට දෙනෙත් අයා,,,
ලොවට හොරෙන් ඩොඩමලු අපෙ හිත් හන්ගා,,,
තවත් ඉන්න බෑ මේ සෙනෙහස හන්ගා,,,
පිවිතුරු මගෙ හද මඩලට ලන්වෙන්න,,,
මොහොතක් ලන්ව මා සමගින් හිනැහෙන්න,,,
දොඩමලු නෙතින් සෙනෙහස ගැන කියවන්න,,,
දැන්වත් ඉතින් තොල් සඟලට ඉඩ දෙන්න,,,
පූදින හිතට මල් සුවඳක් ලන්වීලා,,,
දින ගනනක් යටි සිතිවිලි කිති කැවිලා,,,
මෙතුවක් කලක් උන්මිතුදම වැඩිකරළා,,,
අරඹමු දෙන්න පුලුවන්නම් හද පුරලා,,,
0 comments:
Post a Comment