නිලාවේලි වෙරළ දිගේ මන් එනකොට හැන්දෑවේ...
තිලක තියන් නුඹ උන්නා හිනවෙවී ගම්මානේ...
සයුර රකින මුරකාවල හරි සීතයි හන්දෑවට...
නුඹ ආදින ඒසීතල තුරන්වුනා හොර රහසේ...
සතුරො ඇවිත් පහර දෙන්න ගමට උඩින් හීන්සැරේ...
නුඹ ඇවිදින් කීහැටි මට පුදුමයි ඒ රාත්‍රියේ...
මට ලෙන්ගතු නුඹ හින්දයි සතුරො පැරද පලාගියේ...
එදා උන්නු නුඹ කොහිදැයි සොයනව මන් නිරන්තරේ...
මාස හයක් පේසාලේ ගිහින් ඉද්දි හදිස්සියේ...
නුඹ ඉස්සර දුන් තල්කිරි සුවඳ දැනුනි නිරන්තරේ..
යලිත් ඇවිත්නුඹව සොයලා මා ඇසු දුක් කතන්දරේ...
සතුරො ඇවිත් නුඹව අරන්ගියපු වග පමනයි පහන්වියේ...
0 comments:
Post a Comment