at
6:37 AM
|
Posted by
ruwan kumara maddage
සඳ අහසේ පායනතුරු...
අපි අසාවෙන් බලන් හිටියා...
නුඹ කරලියේ දිලිසෙන තුරු...
අපි අසාවෙන් බලන් හිටියා...
මිනිසුන් නුබ සමග හිනැහෙනකොට ...
නුබ සතුටින් සිනාසුනා...
නුඹ වගේම සඳ අහින්සක වුනත්...
සඳේ අවාට දැකපු මිනිසුන්...
සඳ ගැන කතා හැදුවා...
නුබේ ආවට නොපෙනුනත්...
මිනිසුන් නුඹට කතා හදනවා.
ඉස්සර නුඹ සමගින් හිනාවුනු මිනිසුන්...
අද නුබට හිනාවෙනවා...
ඇයි දන්නවාද...
සඳ තාමත් වලා සලුවෙන්....
නිරුවත වහගනිද්දී...
නුඹ නිරුවත එලිකරන නිසා....
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 comments:
Post a Comment