සඳෙන් ඒ සාවි මැකෙන්නෑ

ඔය නිල් දෙනුවන් දෙසම බලා මා,,,
සෙනෙහස පිරි ඒ කාලෙ පුරා,,,
ඔබෙන් රිදුම් දුන් හදේ සියුම් තැන්,,,
මගේ සිතින් මා පිරිමද්දේ,,
ඔබ ගිය දා සිට මා රිදවා,,,

අප වෙන්වීලා වැඩි ඈතක නෑ,,,
ඒත් ඔබට දැන් මාව මතක නෑ,,,
අන් හද කුටියක සෙනෙහෙ සොයා නුබ,,,
තුරුලුවෙලා උන්නාට පුදුම නෑ,,,

සද තනිවූවට සාවි හඬන්නෑ,,,
ඒත් සඳෙන් ඒ සාවි මැකෙන්නෑ,,,
මන් තනි වූවට නුබට දුකක් නෑ,,,
ඒත් ඔබව මගෙ හිතින් මකෙන්නෑ,,,