ගඟේ ජීවන ඔරුව රුවලින් වෙන්වුනා පාවී,,,
නැගූ අපමණ සිහින මන්දිර ගිලිහුනා වාගේ,,,
සැබෑ ආදර සිතින් පෙම්කළ නුඹ ගියා සාවි,,,
හිනැහුනත් පුර පෝය සඳ මෙන් සුදු වලා සේලේ,,,
ගිළිහුනේ කොයි ලෙසින්දැයි මo නොමදනී රහසේ,,,
මගෙ කරන් මo සොඳුරු හැඩතල පිරිමැන්ද කාලේ,,,
මතක නැති කර දුර ගියත් හිත විමසුවා ආලේ,,,
සෙනෙහසින් ලo වූ බවෙදිත් බොරු කළා දේවී,,,
මට නැතත් ඔබ තවත් හිතකට පුර හදයි ආයේ,,,
හිතට එන දුක් සුසුම් කඳුලින් දිය කළේ මාගේ,,,
සියුමැලියි කි සිතට පෙම් කළ නුඹ නමින් සාවි
0 comments:
Post a Comment