සිඳලන්නට මල් කැකුලක්,,,

නටුවෙන් විකසිත වෙන්නට කලියෙන්,,,
සිඳලන්නට මල් කැකුලක්,,,
සමනළියේ නුඹෙ  හදවත සුසිනිදු,,,
නොවුනේ කෙලෙසද එතරම්,,,

නේක කඳුලු ලේ සුදු මුදු වූවා,,,
මවුනගෙ සෙනෙහස එතරම්,,,

උතුරන කිරටයි නින්දා වූයේ,,,
සිඳලුවෙ හිත් පිත් මුදු මල්,,,

සාදු නදින් මුලු ලොව නැහැවෙනවා,,,
මවක හෙලන දුක් කඳුලැල්,,,
එවන් මව්වරුන් බුදු බව ලබනා,,,
ඇයි නුඹ සිඳලුවෙ මුදු මල්,,,

අප පෙම්කව පුරා කඳුලු මෙලෙස විසිරුනේ,,,

සෙනෙහෙන් පිරි නුවන් අතර නුඹයි හිනැහුනේ,,,
උණුසුම්පිරි මගේ ලැමැදෙ ඔබයි සැතපුනේ,,,
අප පෙම් කව පුරා කඳුලු මෙලෙස විසිරුනේ,,,
සඳ යන්නද පුර අහසින් කලුව වැපිරුවේ,,,

නිල් තණ මත රැඳි පිණි දිය ඔබේ පා දොවා,,,
හසමල් පිරි ලැම නිම්නය පුරා වැතිරුනා,,,
විඳගන්නට දුන්නු මතක විඳවන්න තියා,,,
ඔබ යන්නද මගෙ ලෝකය කලුවරේ තියා,,,

සුව සිහිනෙක සුවඳ පිරිනු මල් උයන් සොයා,,,
පිපි කුසුමෙහි සුව රොන් සුණු මටම නතුවුනා,,,
බැඳි පින්සර සසර කතර කඳුලින්ම තෙමා,,,
දුක දන් දී දුර යන්නද ලොව එරෙහි නිසා,,,

ලේ කිරට හැරුනු දා,,,

නෙත් මල් අතුරින් මෙත් මල් පිපුනා,,,

මව් පිය සෙනෙහේ ගුණ සිහිවී,,,
සක්මන් සඳ යට සිත් මල් පිපුනා,,,
ඒ මව් පියනගෙ සිල් සුවඳේ,,,

මා බිහිකරන්න ,,,කඳුලු දුක් ගොඩක්,,,
අම්මේ ඔබ උහුලන්න ඇතී,,,
මුලු සoසාරෙම ,,,ඒ සුව ඇකයම ,,,
මා වෙනුවෙන් වෙන්වන්න ඇතී,,,

ගිහිපිරිතක්වන් පියෙකුගෙ සෙනෙහස,,,
මව් ඇකයේ රැඳවෙන්න ඇතී,,,
ඒ මවුනගෙ ලේ කිරට හැරුනු දා,,,
මා මෙලොවට බිහිවන්න ඇතී,,,