පුන්චි මැණික නුබේ කැකුලු සිනාවට කටු වැට බැඳිලා සමාවෙන්න මට...
රන්කිර වෙනුවෙන් නුබ ඉකිලනවිට මගෙ හිත ගැහුනා බලා ඉන්න විට,,,
සතුට සොයාගෙන නුබමා අත හැර අම්ම ගිහින් කොහෙදෝ මහ දුරකට,,,
තෙරුම් කරන්න තේරෙන්නේ නෑ කිරිමුට්ටිය වැටිලා ගඟ දියටම,,,
කිරි මල් කැකුළක සුවඳ ලබන්නට සිහින ගෙනා අම්මා නුබගෙන්,,,
කිරට හඬන ඔය රන්තරු නෙත් යුග මගහැරියේ අද කොයි ලෙසකින්,,,
ලේනි නැතිව රන් කිරට හඩන මගෙ පුන්චි මැණිකගේ ඉහිළිල්ලෙන්,,,
පියෙකුගෙ කඳුලුත් කිරට හැරේනම් හඬන්න දුක නෑ නුබ වෙනුවෙන්,,,
ඇයගේ නිල්මිණි දෑසම හිමි නුබ කෑමොර දෙන ඔය ලතැවිල්ලෙන්,,,
මාගෙම පපුතෙර හිම දියවෙනවා නුබේ නමින් එන කඳුලැල්ලෙන්,,,
පායන සඳ තරු පෙන්වා රවටන මොහොතෙන් හිනැහෙන කැකුලු කටෙන්,,,
වෑහෙන්නේ නැති මව් කිරි සුවඳක් ළැමෙන් හොයනවා තුරුල් වෙමින්,,,
